“Söz ola kese savaşı
Söz ola bitire başı
Söz ola ağılı aşı
Bal ile yağ ede bir söz.” mısralarıyla ruh bulur.
Söz hayattır. Kelam varlığın emaresidir. Doğru gönüllerde can bulur, yeşerir kelime fidecikleri. Büyür, gelişir ve “anlam” meyveleriyle tat bulur. Meyvesi olmayan ağaç kısır, tadı olmayan meyve de saman halini alır.
Söz ölçüdür. Söyleyeni anlatır, anlayanı söyletir. Sözle sahibi arasında çok uyumlu bir denge vardır. Sözle sahibi, küp ve içindekine benzer. Küpün içinde ne varsa, dışarı da o sızar. Kelimeler sahibine göre bir elbise giyer ve hayat bulur. Hayatdar olmayanın sözü de ölüdür.
