Zeynep Gülşen
Bir gülüştür can yakar
Ardı ardına dizilir arzular
Rengarenk kelebek kanadı
Gezinir buram buram duygular
Sessizliğinde karanlığın
Gümüş gündüz parıltılar
Süzülür usulca
Sokulur can kenarına
Yalnızlığında fısıldar
Dudaklarında hasret sancısı
Aşkın tarifsiz yangısı
Afitâbın h’ârında geceler
Vaktin acımasız gülüşlerinde
Tensizlik arz-ı endam eder
Heceler vuslatın dizelerini
Vurgun yemiş denizlerde
Nefessiz can çekişir
Debelenir yürek bedeli
Yâr’hıraş sorgular yoruşlar
Susar bekler senin de
bırakır
Fersiz kumlarda gidişin
Büküktür boynu sevdanın
Hüzündür kokusu
Bir yaprak sürer yüzünü
Vazgeçişin gölgesinde
Sarar ruhunu kayboluşun korkusu
Geceyi bekler
Dalgalarda yakamozu
Işıltılarında vuslat muştusu
Sessizliğini dinler
Sabırsız sanışsız
Bir ışık göz kırpar ay’ın gülüşünde
O’na çağırır Hakiki Sevgili’ye
Türküsünü söyler
Cân sesini dinler yüreği
Aşk der inler…
