Özcan ÖZTÜRK
Yol yürürüm, yollar sarpa sarmakta,
Sen yürümene bak, aldırma sakın.
Dost bildiklerim, hepsi düşman olmakta,
Sen yürümene bak, saldırma sakın.
Yol yürürüm, yollar çıkmaza girdi,
Bu yolun sahibi var, geriye dönme sakın.
Dediler mum yandı, tahtaya dayandı,
Geceye son ışıksın, bir rüzgârla sönme sakın.
Yol yürürüm yolda kalmışlar var,
Tut düşenin elinden, bırakma sakın.
Bu yolun sonuna ulaşmışlar var,
Yolculuk sebat iledir, unutma sakın.
Yol yürürüm, yolun sonu karanlık,
Işığını söndürenler olacak, unutma sakın.
Güneş tutulsa da belki, bir anlık,
Bir namazlık ömrü olacak, unutma sakın.
Yol yürürüm yollar, ikiye ayrıldı,
Senin yolun hep sağdandır, unutma sakın.
Yol bilmeyenler hep yollarda takıldı,
Bu karanlık çağdandır, unutma sakın.
Yol yürürüm, yollar döndü çamura,
Ümidini yitirip de yeise düşme sakın.
Murdar su katılmaz, fıtrat olan hamura,
Haddini bil, hududunu aşma sakın.
Yol yürürüm, yollar ayrıldı sağa sola,
Acele edip de karar verme sakın.
Hep yürüdün hızır ile kol kola,
Hak yoluna zarar verme sakın.
